Wie het helmpje past...

We zijn weer zo ver, na 5 vrolijke jaren rijden met mijn huidige helm is het beste er van af…

De mousse begint dunner te worden, een aantal mankementen op het vizier en andere aanhorigheden doet me besluiten om op zoek te gaan naar een nieuwe.

Hoewel ik me op voorhand goed geïnformeerd heb (ik heb veel boekjes uitgepluisd en vele rondvragen gehouden) ben ik me er van bewust dat ik aan een moeizame zoektocht begin.

Mijn eigenste helm eens zwaar onder de loep genomen en mezelf een lijstje opgesteld waar ik op wil letten en wat er juist wel of niet aan mag zijn.

Mijn voorkeur gaat uiteraard uit naar zo van die heerlijke stille maar helaas ook hele dure helmen, en blijft mijn budget hierbij een beetje achter huppelen (je weet wel op het einde van je loon heb je altijd een stukje maand over). Niet getreurd, er zijn nog vele winkels met vele andere modellen ter beschikking :-)

Winkel 1, mijn eerste afvalronde wordt bepaald op esthetische wijze, met welke helm zie ik mezelf graag rondrijden. De eigenaar van de winkel laat me enkele modellen passen. En aangezien de helm ook perfect moet zitten voor lange ritten loop ik bandietgewijs een tijdje door de winkel. Telkens ik “iets” voel dat me niet zint verander ik van helm en loop noodgedwongen nog eens een toertje door de winkel. Prachtig zicht, ik in mijn zomers kleedje met korte mouwtjes en zo een stevige helm op mijn hoofd, ahum, ik heb me al beter gevoeld :-) Na alle helmen geprobeerd te hebben besluit ik dat hier niet het juiste model tussenzit.

Winkel 2, hier blijkt het zo druk te zijn, en het aanbod helmen eerder klein, zodat ik al snel besluit om het in deze winkel hier bij te laten.

Winkel 3, ook hier zoek ik eerst de modelletjes uit die me er wel tof uit zien. Ik loop ook hier rond alsof ik incognito de winkel wil overvallen en bekijk ik rustig alles wat ze nog in de aanbieding hebben tot ik het gewenste model gevonden heb. En jawel, de helm die mijn voorkeur geniet zit niet alleen perfect maar lost ook (bijna) al mijn wensen in. Ik roep de eigenaar van de winkel er bij om mijn bestelling te plaatsen. Aangezien ik een klein formaat van hoofd heb wil ik graag een XS bestellen. De winkelverantwoordelijke bekijkt me een beetje raar en zegt me dat ik me waarschijnlijk van maat vergis want hij heeft nog nooit een XS verkocht. Nu blijken mijn vorige helmen steeds de maat XS te dragen en naar mijn weten is mijn hersenpan nog steeds niet op miraculeuze wijze gegroeid. Dus dring ik er bij deze meneer op aan om mij toch het voordeel van de twijfel te geven en de maat XS te bestellen, wat hij uiteindelijk ook doet (samen met de maat S, want je zal wel zien dat ik die maat S zal nodig hebben, beweert hij).

Tevreden loop ik de winkel uit, het is me gelukt, ik heb een mooie helm gevonden voor de komende 5 jaar. Dat de zoektocht moeizaam zou verlopen dat had ik je al verteld. Maar dat deze laatste winkel me vorige keer ook een XS verkocht had, dat was de winkeleigenaar blijkbaar vergeten :-)

Een stevige motorgroet met een vrouwelijke knipoog ;-)


PS de roze helm op de foto is uiteraard niet mijn keuze geworden, ik hou van mat zwart :-)

Nederland in zicht

Een mooi verlengd pinksterweekend, een paar vriendinnen en wat motors…

Heerlijke ingrediënten voor een super geslaagd weekend!

Ons “volg het buikgevoel” weekend, met “enkel de eindbestemming staat vast” :-)

Deze keer richting Nederland, uiteraard niet hetzelfde als de “1000 bochten” in Luxemburg, maar zoals ze zeggen “verandering van spijzen doet eten” en we moeten tenslotte niet altijd naar de Ardennen om veel plezier te hebben en mooie wegjes te vinden.

Hier gaan we dan… prachtige wegjes, mooie landschappen, af en toe een omleiding, maar over het algemeen hebben we blijkbaar een goed buikgevoel :-)

Om de beurten hebben we aan de kop gereden, met op regelmatige momenten de nodige tussenstops voor koffie en de nodige maagvullers.

Zelfs een heuse “ijsjesstop” in de volle zon, heerlijk genieten, soms moet het niet meer zijn dan dat.

Na de nodige kilometers gereden te hebben zijn we netjes op tijd bij ons motorhotel aangekomen. Waar we ons te goed gedaan hebben aan een douche en propere kleren. Onze buikjes begonnen allemaal tegelijkertijd te grommen, dus na een welverdiend aperitief aan tafel gegaan.

Toch ook hier weer een paar verwonderde blikken aangezien we alleen met dames op stap waren. Een enkeling heeft ons gevraagd of we enkel een gezellig een pintje kwamen drinken en was ontzettend verwonderd dat we daar met de motor waren toegekomen en niet met de auto kwamen langsgereden. Het blijft me verwonderen waarom die clichés blijven standhouden, zeker in tijden waar meer en meer vrouwen de motor nemen om naar hun werk te rijden of in het weekend te gaan genieten van tourritjes en dit niet enkel achterop.

De kaarten werden er bijgehaald en bij de nodige pintjes en wijntjes werd de rit van de volgende dag al in grote lijnen uitgestippeld (lees: enkel begin- en eindpunt liggen vast, de rest verzinnen we op de moment zelf wel), de gps gaat alleen mee in geval van nood.

De dag nadien zijn we weer de velden ingereden, soms mocht je dit echt wel letterlijk nemen, als het avontuurlijk gevoel groot genoeg was reden we lekker gewoon het aarden wegje in om nadien terug op het asfalt te belanden (ik moet hier wel meegeven dat er enkel motoren van het allroadtype aanwezig waren, waardoor er iets meer speling was in de keuze van ondergrond).

Ook hier weer genoten van de rit en elkaar, soms was het bijzonder spannend om op tijd een tankstation te vinden, maar dat maakt ook deel uit van het motoravontuur :-) een beetje spanning op tijd en stond houdt ons lekker gezond!

Deze dag werd ook bezegeld met een zeer fijne avond waar we meermaals geklonken hebben op nog vele mooie ritjes.

Iedereen voldaan zijn bedje in, met meerdere op een kamer zorgt hier en daar voor wat ronkende dames die volgens mij hun ritjes in hun dromen weer herbeleefden, laten we het daar maar op steken, want snurken is bij dames niet echt altijd flatterend :-)

De laatste dag was er weer eentje richting België, hier waren de eindbestemmingen dan weer iets verdeelder, maar het grootste gedeelte hebben we samen doorgebracht. Nog een laatste gezamenlijke koffie als afsluiter voordat iedereen weer voldaan huiswaarts keerde.

Het thuiskomen na zo een fantastisch weekend voelt altijd een beetje “zwaar” aan, het “zwarte gat gevoel” speelt dan altijd wat op. Vriendinnen voor het leven, wees daar maar zeker van! Allemaal een andere achtergrond, maar met éénzelfde passie, de motor!

Maar dan maken we gewoon weer werk van de volgende rit en kunnen we onze zinnen weer verzetten…

Voldoende doelen in het leven stellen houdt ons vrolijk :-)



Een stevige motorgroet met een vrouwelijke knipoog ;-)